Εξελίξεις στην Έρευνα

H UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) είναι μια τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική μελέτη, που έλαβε χώρα από το 1977 έως το 1997 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σε αυτή έλαβαν μέρος 5102 ασθενείς.

Σε αυτή τη μελέτη τα άτομα ήταν πρωτοδιαγνωσμένοι στον Διαβήτη Τύπου 2 και χωρίστηκαν σε ομάδες εντατικής ρύθμισης με στόχο την HbA1c το 7% και σε ομάδες συμβατικής θεραπείας με στόχο το 8%. Η θεραπεία που ακολουθήθηκε περιλάμβανε είτε την χρήση σουλφονυλουρίας και ινσουλίνης, είτε την μετφορμίνη.

Στην μελέτη φάνηκε άνηκε ότι μειώνοντας την HbA1c  στο 7% σε αντίθεση με το 7,9% για 10 χρόνια, έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση όλων των τελικών σημείων που σχετίζονται με τον Διαβήτη κατά 12%, των μικροαγγειακών επιπλοκών κατά 25% και μια τάση μείωσης των εμφραγμάτων κατά 16% (p=0,52)

Στην ίδια μελέτη εκτιμήθηκε το αποτέλεσμα μείωσης της αρτηριακής πίεσης σε επίπεδα 142/82 σε σχέση με αυτά των 154/87, με την χρήση ΑCE και β-blocker. Τα χαμηλότερα επίπεδα πίεσης κατάφεραν την μείωση κατά 1/3 τόσο των μικροαγγειακών, όσο και των μακροαγγειακών επιπλοκών.

Μια ανάλυση ποιότητας ζωής έδειξε ότι η εντατική θεραπεία δεν επηρέασε την ποιότητα ζωής των συμμετεχόντων. Αντίθετα, η αύξηση των επιπλοκών μείωσε δραματικά την ποιότητα της ζωής.

Μια ανάλυση κόστους-οφέλους, στο πλαίσιο της μελέτης έδειξε ότι το όφελος μείωσης των επιπλοκών υπερτερεί του κόστους της αύξησης των φαρμάκων, για να επιτευχθούν μειωμένα επίπεδα γλυκαιμικής ρύθμισης και αρτηριακής πίεσης.

Πρόκειται για τον επανέλεγχο όλων όσων συμμετείχαν στην UKPDS, μετά από 10 χρόνια. Τα άτομα με τη λήξη της μελέτης ακολούθησαν ελεύθερη αγωγή, χωρίς επίβλεψη, με αποτέλεσμα από το 1^ο χρόνο να έχουν περίπου την ίδια γλυκαιμική ρύθμιση. Δηλαδή η ομάδα της εντατικής θεραπείας έχασε τον αρχικό καλό έλεγχο.

Παρόλα αυτά οι επιπλοκές σε αυτή την ομάδα συνεχίστηκαν να μειώνονται, σε αντίθεση με την ομάδα που είχε υψηλότερες τιμές σακχάρου την περίοδο της μελέτης, κατά 9% στο σύνολο τους, 24% στις μικροαγγειακές επιπλοκές, 15%P=0.014  στα εμφράγματα και για πρώτη φορά φάνηκε στατιστικά σημαντική μείωση των θανάτων κατά 12%P=0.007.

Το γεγονός αυτό αποκάλυψε ότι η γρήγορη και επιθετική θεραπεία του διαβήτη έχει όφελος, για τα επόμενα χρόνια, ακόμα και αν η καλή ρύθμιση χαθεί. Το φαινόμενο αυτό λέγεται «το φαινόμενο της κυτταρικής μνήμης».

Η ομάδα των ατόμων που ήταν παχύσαρκα και με την χρήση μετφορμίνης είχαν εντατική ρύθμιση παρουσίασαν 21%, P=0.013 όλων των επιπλοκών, 33%, P=0.005 των εμφραγμάτων και των καρδιακών θανάτων κατά 27%, P=0.002

Αντίθετα η μείωση της αρτηριακής πίεσης δεν παρουσίασε το φαινόμενο της κυτταρικής μνήμης. Έτσι, για να υπάρχει συνεχές όφελος η πίεση θα πρέπει να παραμένει χαμηλά.

Η μελέτη αυτή διερεύνησε αν η εντατική ρύθμισης της HbA1c σε επίπεδα 6%, για τα άτομα που πάσχουν από Διαβήτη τύπου 1,  έχει κάποια επίδραση στην ανάπτυξη των επιπλοκών.

Η μελέτη έγινε από το 1983 μέχρι το 1993 και συμμετείχαν σε αυτή 1441 άτομα με Διαβήτη Τύπου 1, που είχαν Διαβήτη από 1 έως 15 χρόνια, χωρίς όμως να έχουν αναπτύξει επιπλοκές.

Η εντατική αγωγή περιλάμβανε: α. μετρήσεις σακχάρου τουλάχιστον 4 φορές. Β. Χρήση ινσουλίνης τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα, ή χρήση αντλίας. Γ. Προσαρμογή των δόσεων ανάλογα τα γεύματα και την άσκηση. Δ. Παρακολούθηση ειδικού διαιτητικού πλάνου και άσκησης. Ε. Μηνιαία επίσκεψη στον γιατρό.

Η εντατική ρύθμιση του σακχάρου είχε σαν αποτέλεσμα 76% μείωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, 50% μείωση της διαβητικής νεφροπάθειας και 60% μείωση της διαβητικής νευροπάθειας.

Η μελέτη αυτή είναι ο επανέλεγχος των ατόμων που συμμετείχαν στην DCCT, μετά από 10 χρόνια και ενώ ακολούθησαν συμβατική θεραπεία. Η εντατική ρύθμιση είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση κατά 42% όλων των καρδιαγγειακών επιπλοκών. Επίσης μειώθηκαν κατά 57% τα εμφράγματα και οι καρδιακοί θάνατοι. Επιβεβαιώνεται και στον Διαβήτη Τύπου 1 το φαινόμαινο της μεταβολικής μνήμης, όπου μια αρχική καλή ρύθμιση δίνει όφελος ακόμα και όταν στο μέλλον αυτή χαθεί.

Μελέτη καρδιαγγειακής ασφάλειας για την Λιξισενατίδη έναντι εικονικού φαρμάκου. Αποδείχθηκε ότι η χρήση της Λιξισενατίδης στη θεραπεία του Διαβήτη, δεν αυξάνει τα καρδιαγγειακά επεισόδια, την καρδιακή ανεπάρκεια και τους καρδιακούς θανάτους.

Μελέτη καρδιαγγειακής ασφάλειας για την Σιταγλιπτίνη έναντι εικονικού φαρμάκου. Αποδείχθηκε ότι η χρήση της Σιταγλιπτίνης στη θεραπεία του Διαβήτη, δεν αυξάνει τα καρδιαγγειακά επεισόδια, την καρδιακή ανεπάρκεια και τους καρδιακούς θανάτους.

Μελέτη καρδιαγγειακής ασφάλειας για την χρήση της εμπαγλιφλοζίνης, στη θεραπεία του Διαβήτη Τύπου 2. Αποδείχθηκε το πολύ ενθαρρυντικό γεγονός, ότι η χρήση της εμπαγλιφλοζίνης μπορεί και μειώνει του καρδιακούς θανάτους κατά 38%

Μελέτη αποτελεσματικότητας και  ασφάλειας Σεμαγλουτίδης έναντι Placebo, σε πρωτοδιαγνοσμένα άτομα με Διαβήτη Τύπου 1. Οι δόσεις 0,5mg και 1,0 mg παρουσίασαν μείωση HbA1c κατά 1,5% και 1,6% αντίστοιχα. 73% και 74% των ατόμων έπιασαν το στόχο HbA1c: 7%, για τις δόσεις 0,5mg και 1,0 mg αντίστοιχα. Επίσης, παρουσιάστηκε μείωση σωματικού βάρους κατά 3,8 και 4,6 κιλά, για τις δόσεις 0,5mg και 1,0 mg αντίστοιχα, σε αντίθεση με μείωση 1 κιλού στο εικονικό φάρμακο. Κυριότερη παρενέργεια ήταν οι γαστρεντερικές διαταραχές, που ανάγκασαν 5% και 6% των ατόμων να διακόψουν την αγωγή, για τις δόσεις 0,5mg και 1,0 mg αντίστοιχα.

Η μελέτη αυτή διερευνά την επίδραση της Λιραγλουτίδης στα καρδιαγγειακά επεισόδια και στην επιβίωση των ατόμων που λαμβάνουν την συγκεκριμένη αγωγή. Τα αποτελέσματα αναμένονται να ανακοινωθούν μέσα στο 2016.

Πρόγραμμα μελετών αποτελεσματικότητας και ασφάλειας για την Σεμαγλουτίδη. Πρόκειται για ένα νέο GLP-1 αγωνιστή που χορηγείται μια φορά την εβδομάδα.

SUSTAIN 2: σύγκριση Σεμαγλουτίδης με Σιταγλιπτίνη επιπρόσθετα στη μετφορμίνη

SUSTAIN 3: σύγκριση Σεμαγλουτίδης με Εξενατίδης ER μια φορά την εβδομάδα, πάνω σε 1-2 διαφορετικά φάρμακα

SUSTAIN 4: σύγκριση Σεμαγλουτίδης έναντι ινσουλίνης Γκλαρκίνης

SUSTAIN 5: σύγκριση Σεμαγλουτίδης πάνω σε βασική Ινσουλίνη έναντι βασικής ινσουλίνης και placebo

SUSTAIN 6: Μελέτη καρδιαγγειακής ασφάλειας για την Σεμαγλουτίδη, διάρκειας 2 ετών

Τον Ιούνιο του 2015, πραγματοποιήθηκε στην Βοστόνη το 75^ο American Diabetes Association (ADA) 2015 Scientific Sessions. Σε αυτό το συνέδριο ανακοινώθηκαν πολύ σημαντικές εργασίες. Μεταξύ αυτών ξεχώρισαν οι δύο μελέτες καρδιαγγειακής ασφάλειας η TECOS και η ELIXA. Η TECOS αναφέρεται στην χρήση της Σιταγλιπτίνης, ένας DPP4 αναστολέας, για την θεραπεία του Διαβήτη. Σε αυτή τη μελέτη αποδείχθηκε ότι η Σιταγλιπτίνη την καρδιαγγειακή της ασφάλειας.  Δηλαδή, με τη χρήση της δεν αυξήθηκαν τα επεισόδια εμφραγμάτων, καρδιακής ανεπάρκειας και θανάτων, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακα. Το ίδιο ασφαλές αποτέλεσμα για την καρδιά απέδειξε και η Λιξισενατίδη, ένας GLP-1 αγωνιστής, στη μελέτη ELIXA.

Μεγάλες προσδοκίες προκύπτουν από την ανακοίνωση ότι το Τεχνητό Πάγκρεας δουλεύει και μπορεί να είναι έτοιμο το 2018. Αυτό που προβληματίζει ακόμα είναι η μείωση των υπογλυκαιμιών, το οποίο εμφανίζει.

Η απώλεια βάρους, χωρίς την απώλεια μυϊκού ιστού, αποδείχθηκε ότι μπορεί να συμβεί με προγράμματα αλλαγής τρόπου ζωής, όπως ακριβώς συνέβη με το πρόγραμμα Weight Achievement and Intensive Treatment (Why WAIT), το οποίο ανακοινώθηκε και απέσπασε τιμητικό δίπλωμα. Το 53% των ατόμων που συμμετείχαν έχασαν 7% του σωματικού βάρους, χωρίς απώλεια του μυϊκού τους ιστού, διατήρησαν αυτό το αποτέλεσμα, για 1 χρόνο και είδαν βελτίωση των μεταβολικών δεικτών για 5 χρόνια.

Η συχνή εμφάνιση Διαβητικής Κετοξέωσης σε άτομα με Διαβήτη Τύπου αυξάνει το κίνδυνο θανάτου. Συγκεκριμένα, 4 επεισόδια Διαβητικής κετοξέωσης, τριπλασιάζουν τον κίνδυνο θανάτου, τα επόμενα 6 χρόνια.

Η μεγάλες διακυμάνσεις του σακχάρου μπορεί να είναι επικίνδυνες  και θα πρέπει να αποφεύγονται. Αυτό μπορεί να συμβεί με την χρήση GLP-1 αγωνιστές, αντί  γευματικής ινσουλίνης, σε άτομα που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 2 και κάνουν χρήση ινσουλίνης, όπως φάνηκε στην μελέτη The FLAT-SUGAR trial . Η χρήση των GLP-1 μειώνει σημαντικά τις διακυμάνσεις και το οξειδωτικό στρες που αυτές προκαλούν.

Το σύνδρομο της Άπνοιας Ύπνου φαίνεται ότι είναι συχνό στα άτομα που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 1, ανεξάρτητα από το σωματικό βάρος. Αυτό είναι ένα εύρημα που δεν έχουμε καταφέρει να εξηγήσουμε, μας υποχρεώνει όμως να το διερευνούμε σε κάθε ασθενή, που έχει Διαβήτη Τύπου 1 για περισσότερο από 15 χρόνια. Το Σύνδρομο Άπνοιας Ύπνου μπορεί να προκαλέσει καρδιαγγειακές επιπλοκές.

Ανακοινώθηκαν οδηγίες για την εκπαίδευση των ατόμων που πάσχουν από Διαβήτη, από την American Association of Diabetes Educators (AADE), την  Academy of Nutrition and Dietetics, σε συνεργασία με το National Diabetes Education Program (NDEP). Οι οδηγίες αυτές στοχεύουν στο να καταστήσουν το άτομο με Διαβήτη ικανό να αυτοδιαχειρίζεται την νόσο του (Self-Management)

http://www.medscape.com/features/slideshow/ada2015#page=16 

Στις 14-18 Σεπτεμβρίου του 2015, στην Στοκχόλμη, πραγματοποιήθηκε το Ευρωπαϊκό Διαβητολογικό Συνέδριο. Σε αυτό ανακοινώθηκαν σημαντικότατες μελέτες με αυτή της EMPA_REG να ξεχωρίζει. Σε αυτήν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα καρδιαγγειακής ασφάλειας της Εμπαγλιφλοζίνης, μιας ουσίας κατηγορίας SGLT2- αναστολέων. Το θεαματικό είναι, ότι όχι μόνο η χρήση της εμπαγλιφλοζίνης είναι ασφαλής, αλλά μπορεί και μειώνει τα εμφράγματα και τους καρδιακούς θανάτους των ατόμων με Διαβήτη κατά 38%. Τα αποτελέσματα αυτά είναι τόσο θεαματικά που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκεπτόμαστε, για την θεραπεία του Διαβήτη.

Η δυσανεξία στην μετφορμίνη φαίνεται ότι οφείλεται σε συγκεκριμένα γονίδια και επηρεάζεται η εκδήλωσή της από την συγχορήγηση άλλων φαρμάκων.

Η υποβοηθούμενη γονιμοποίηση οδηγεί σε αύξηση του κινδύνου εμφάνισης του Διαβήτη.

Ενθαρυντικά είναι τα αποτελέσματα της χρήσης της καναγλιφλοζίνης, ενός SGLT2 αναστολέα, σε άτομα με Διαβήτη Τύπου 1.

Εγκρίθηκε η χρήση αυτοκόλλητου επιθέματος καπσαϊσίνης, για την θεραπεία της Διαβητικής Νευροπάθειας.

Η αντλία ινσουλίνης φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει άτομα με Διαβήτη Τύπου 2

Η μεταγευματική υπεργλυκαιμία επηρεάζει την παραγωγικότητα των εργαζομένων με Διαβήτη Τύπου 2

Το Ρινικό γλουκαγόνο υπόσχεται αποτελεσματική αντιμετώπιση των σοβαρών υπογλυκαιμιών

Τα λιπάσματα μπορεί να σχετίζονται με τον αυξημένο ρυθμό εμφάνισης περιστατικών με Διαβήτη.

Από τις 30 Νοεμβρίου μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου του 2015, πραγματοποιήθηκε το Παγκόσμιο Συνέδριο για τον Διαβήτη, στο Βανκούβερ του Καναδά. Σε αυτό το συνέδριο τονίσθηκε η ανάγκη ευαισθητοποίησης για την ανάτπυξη του Διαβήτη, σε αναπτυσσόμενες και φτωχές χώρες. Το IDF αναπτύσσει πιλοτικά προγράμματα για τον σκοπό αυτόν. Αναγκαίο είναι να δημιουργηθούν μικρότερες εταιρείες για την παραγωγή ινσουλινών σε αυτά τα κράτη, για να έχουν ευκολότερη και φθηνότερη πρόσβαση στη θεραπεία.

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της μελέτης ACCORDION. Πρόκειται για την τον 10ετή επανέλεγχο των ατόμων, που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη ACCORD. Στη μελέτη αυτή είχε διαπιστωθεί ότι η πολύ αυστηρός έλεγχος των τιμών της γλυκόζης οδηγούσε σε αύξηση των θανάτων. Μετά από 10 χρόνια φαίνεται ότι το ποσοστό των θανάτων μειώνεται σημαντικά, ενώ συνεχίζει να υπάρχει όφελος για την Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια.

Ελπίδες προέκυψαν από την ανακοίνωση ότι συνδυασμός μεταμόσχευσης βλαστοκυττάρων μπορεί να βοηθήσουν στην θεραπεία του Διαβήτη Τύπου 1.

Μικρός αλλά υπαρκτός είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης παγκρεατίτιδας, από την χρήση των DPP-4 αναστολέων. Αυτό αποκάλυψε μια μετανάλυση που παρουσιάστηκε στο συνέδριο.

Τα ενεργειακά ποτά που περιέχουν καφφεϊνη φαίνεται ότι σχετίζονται με την εμφάνιση του Διαβήτη.

Η ίδια εκπαίδευση μπορεί να ωφελήσει το ίδιο τα άτομα που χρησιμοποιούν αντλία ινσουλίνης, ή τα άτομα που κάνουν ενέσεις.

Ο θηλασμός προστατεύει από την ανάπτυξη του Διαβήτη

Η υποστροφή του Διαβήτη με την μέθοδο της βαριατρικής Χειρουργικής είναι ανεξάρτητη από το αρχικό ΒΜΙ

Ανακοινώθηκε ο Άτλας του Διαβήτη για το 2015. 415 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν Διαβήτη στον Πλανήτη.